مقایسه کارایی استفاده از کمک منعقد کننده نشاسته ذرت و عملکرد تؤام آن با منعقد‌کننده‌های آلوم، پلی آلومینیوم کلراید و کلرور فریک در حذف کدورت از آب

زمینه و هدف: مهم ترین فرآیندها در تصفیه‌خانه‌های آب، فرآیندهای انعقاد و لخته سازی می‌باشند. بیشترین منعقد کننده‌های شیمیایی مورد استفاده در ایران، سولفات آلومینیوم (آلوم) و کلرور فریک  هستند. این در حالیست که این منعقد کننده‌ها، علاوه بر مخاطرات بهداشتی، هزینه‌های گزافی را برای کشورهای در حال توسعه به همراه دارد. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه عملکرد مواد منعقد کننده شیمیایی و عملکرد توأم آن با کمک منعقد کننده نشاسته ذرت، برای حذف کدورت از آب است. مواد و روش ها: این مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی برای آب حاوی کدورت مصنوعی رس انجام گردید. آزمایشها در دو محدوده کدورت 250 و NTU 500 صورت پذیرفته است. دز منعقد کننده‌های شیمیایی در طول آزمایش‌ها، 1، 2 و ppm 5 و دز کمک منعقد کننده طبیعی صفر، 1/0، 3/0، 5/0 و ppm 7/0 بوده است. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می­دهد که بالاترین درصد حذف کدورت، در کدورت اولیه NTU250 مربوط به منعقد کننده شیمیایی پلی آلومینیوم کلراید با دز ppm 5 به همراه کمک منعقد کننده نشاسته ذرت با دز ppm 7/0 بوده است که کدورت را 48/98% کاهش داده و به میزان NTU 73/3 رسانده است. همچنین بالاترین درصد حذف کدورت، در کدورت اولیه NTU500 مربوط به منعقد کننده شیمیایی کلرور فریک  با دز ppm 5 و کمک منعقد کننده طبیعی نشاسته ذرت با دز ppm 7/0 بوده است که کدورت را 52/98% کاهش داده و به میزان NTU 4/7 رسانده است. نتیجه‌گیری: نتایج آزمایشات این پژوهش نشان داد که استفاده از کمک منعقد کننده طبیعی نه تنها مصرف منعقد کننده‌های شیمیایی و درصد حذف کدورت را پایین تر می­آورد، بلکه تأثیر معنی داری بر تغییرات pH نگذاشته و مخاطرات سلامتی را پایین می‌آورد. نظر به اینکه در حال حاضر پلی‌الکترولیت‌های مورد نیاز تصفیه خانه‌های کشور به مقدار قابل توجهی از خارج وارد می‌شود و میزان تولید نشاسته ذرت در ایران بالا می‌باشد، امید است نتایج این پژوهش در مقیاس صنعتی مورد توجه قرار گیرد.